காணாமல் போன கடவுள்கள் மதங்கள்-Stories of forgotten gods and religions

உலகில் இன்று கிறித்தவ மதம், இந்து மதம், புத்த மதம், ஜைன மதம், கன்ஃப்யூஷிய மதம், தாவோ மதம் ஆகியவையே உள்ளன. இவை தவிர ஆங்காங்கே சில சிறிய மதங்களும் உலகின் சில சிறிய பரப்புகளில் நடைமுறையிலுள்ளன. இவற்றை ஆகப் பழைய மதங்கள் என்று சொல்ல முடியாது. உலகில் இருந்த பல மதங்கள் இன்று இல்லை. இருப்பவையும் சிதைந்து கொண்டுள்ளன. இவற்றில் பிரிவுகள் உருவாகிக் கொண்டே உள்ளன. புதிய மதங்கள் தோன்ற வாய்ப்பில்லை. இருப்பவற்றிகு மெருகூட்டப்படலாம்.

இங்கே உலகெங்கும் இருந்து இன்று இல்லாது போன 35 மதங்கள், அவற்றின் கடவுளர்கள் பற்றிய குறிப்புகள் தரப்பட்டுள்ளன. இந்த மதங்களின் கடவுளர்களும் இன்று இல்லாது போனார்கள் என்றே சொல்லலாம். அவற்றில் ஒரு சில கடவுளர்கள் இன்றுள்ள மதங்கள் தத்தெடுத்து இருக்கலாம். ஆனால் அவர்களின் முந்தைய பதவிகள் (port folios) பறிபோய் இப்போது வேறு பதவிகளுக்கு மாற்றப் பட்டிருக்கலாம்.இது போகவும் வேறு பலமதங்கள் இருந்து இல்லாது போயிருக்கலாம்.

இந்தியாவிலும் இருந்த சில மதங்கள் காணாமல் போய்விட்டன. ஒருகாலத்தில் ஓகோ என்று வழிபாட்டில் இருந்த கடவுளர்கள் இன்று பெரும்பாலன மக்களின் நினைவுகளில் அவர்களின் பெயர்கள் கூட இல்லாமல் போனது ஒரு அவலம்தான். வேறு சில கடவுள்களின் முக்கியத்துவம் குறைந்திருக்கிறது. பின்னால் இருந்த சில கடவுளர்கள் முன்னனிக்கு வந்திருக்கிறார்கள். 

பழமையான அக்காலத்தில் மதங்கள் தோன்ற இருந்த காரணங்கள் இப்போது இல்லை. இயற்கை வெளிப்பாடுகளை இப்போது மனிதர்கள் புரிந்துகொண்டனர். கொடிய விலங்குகளை அடக்கத் தெரிந்து கொண்டனர். மத நெறிமுறைகளிலும் மாற்றம் வந்துவிட்டது. பழைய நம்பிக்கைகளுடைய மனிதர்கள் பழைய மதங்களை அப்படியே அதை நிலை நிறுத்த முயன்று வந்தனர். ஆனால் அதில் வெற்றி அடைய முடியவில்லை. மதங்களின் வரலாறுகளும் இதை நிரூபிக்கின்றன. மதங்களிலும் கொடுக்கல் வாங்கல் முறை இருந்து வந்துள்ளது. அறிவியல் வளர வளர மதங்களின் முக்கியத்துவம் குறைகிறது. நவீன அறிவியல் மதங்களின் இருப்புக்கு உலகெங்கும் பயன்படுத்தப் படுகிறது. மின்சாரத்தின் வண்ண ஒளிவெள்ளதில் சிவன் இரவு ஈசாவில் சிறப்படைந்தது. ஜக்கிவாசுதேவும் ஒளிவெள்ளத்தில் நடனமாட முடிந்தது. வண்ண விளக்குகள் வெள்ளத்தில் ஆடல், பாடல் கொண்டாட்டங்கள் வசூல் எனக் களைக்கட்டியது. 

அரசியல் வளர்ச்சி,ஆக்கிரமிப்புகளால் பல மதங்கள் அழிந்தன. ஆக்கிரமிப்பாளர்களின் மதங்களும் வலுவில் திணிக்கப்பட்டன. ஆரியர்களின் இந்திய ஆக்கிரமிப்புக்குப் பிறகு இந்து மதத்திலும் மாற்றம் நிகழ்ந்தது. இந்திரனை முதன்மைக் கடவுளாக வழிபட்ட ஆரியர்களுடைய மதமும், சிஸ்ன தேவனை (சிவன்) வழிபட்ட திராவிடர்களுடைய மத நம்பிக்கைகளும் கலந்து இந்தியாவில் இந்து மதம் உண்டானது. ஆரியர்களுடைய வேத மதம் அப்படியே உள்ளதாகச் சொல்ல முடியாது. 

அழிந்து போன மதங்கள் பற்றி முழுத் தரவுகளும் இல்லை. ஆனாலும் சிலவற்றின் முக்கியமானவற்றின் விவரங்களை மட்டும் இங்கே சுருக்கமாகத் காணலாம். இறந்து போன இந்த மதங்களைப் பற்றிப் படிக்கும்பொழுது இயல்பாகவே ஓர் ஐயம் எழலாம். இன்றைய மதங்களும் நாளை இதுபோல இறந்துவிடாதா என்பதுதான் அந்த ஐயம். நிச்சயமாக வரலாற்றில் நிகழலாம். மனிதர்கள் மூட நம்பிக்கைகளிலிருந்து விடுபட்டுக் கொண்டிருக்கின்றனர். இன்று உலக மக்கள் தொகையில் ஏறத்தாழ நான்கில் ஒரு பகுதிக்கும் அதிகமானோர் மத நம்பிக்கையாளர்கள் அல்ல என்று கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. 

உலகில் அதிக உறுப்பினர்களையுடைய மதம் என்று உரிமை கொண்டாடுகின்ற கிறித்தவத்தில் பிரிவுகள் நடந்து கொண்டே உள்ளன. இந்தப் பிரிவுகள் ஒன்றையொன்று அடித்துக் கொள்கின்றன. ஐரோப்பாவில் பல தேவாலயங்களில் பக்தர்கள் இல்லை.அவை பூட்டவும் விற்கவும் படுகின்றன. சீனாவில் கன்ஃப்யூஷியன் மதமும் தாவோ மதமும் இதைவிடத் துயரமான கட்டத்தில் இருக்கின்றன. இந்தியாவில் இந்து மதத்துக்குப் புத்துயிரளிக்க ஏராளமான முயற்சிகள் நடைபெறுகின்றன அல்லவா. இந்து மதம் அழிவு நிலையில் இருக்கின்றது. இஸ்லாம் மதத்திலும் புதிய உட்பிரிவுகளும் உட்போர்களும் ஏற்பட்டுள்ளன. நம்முடைய காலத்தில் இல்லா விட்டாலும், எதிர்காலத்தில் இன்றிருக்கின்ற மதங்களும் வரலாற்றில் வெறும் நினைவாகவே எஞ்சிவிடலாம். 

அக்னாத்தோண் மதம் 

பண்டைய எகிப்தில் தோன்றிய ஒரு மதம் இது. கி.மு.1367 முதல் 1350 வரை எகிப்தை ஆண்ட ஒரு பேரரசரே அக்னாத்தோண். சூரிய தேவனான ஆத்தோணியைத் தவிர வேறு எவரையும் வழிபடக் கூடாது என்று அவர் சொன்னார். சூரிய தேவனின் மகன் தானே என்று உரிமை கொண்டாடினார். ஆமோண் மதத்துக்கு அது வரையிருந்த தேசிய அங்கீகாரத்தை அவர் ரத்து செய்தார். வரலாற்றில், தெரிந்த வரையில் முதல் ஒரு கடவுள் நம்பிக்கையாளன் அக்னாத்தோண். ஒரு கடவுள் நம்பிக்கையில் ஆழ்ந்த முதல் மதமும் இதுதான். 

அக்சுமைட்டிக் மதம் 

செமிட்டிக்குகள் அபிசீனியா (எத்தியோப்பியா) வை கீழடக்குகின்ற காலத்தில் அங்கே நிலவிய மதம்தான் அக்சுமைட்டிக் மதம் (Aksumitic Religion). முழுமையாக அழிந்து விட்ட இந்த மதத்தைப் பற்றிச் சில சாசனங்களின் மூலமும் தொல் சின்னங்களின் மூலமும் தான் அறிய முடிகின்றது. அச்சும் மன்னர்களுடைய குலதேவதை ஒரு போர்தேவதையும் ஆவார்.காளைக் கன்றுககளையும் அடிமைகளையும் இத்தேவதைக்கு பலியிட்டனர். அச்சும் மதத்திலிருந்த இன்னொரு முக்கிய கடவுள் 'யாளி' தமிழ் நாட்டு தேர்களில் இந்த யாளி சின்னம் 

கல்லா மதம்

ஆபிசீனியாவிலுள்ள ஒரு ஹாமிட்டிக் கோத்திர வர்க்கமே கல்லாக்கள் (GALLAS) இவர்கள் பல கடவுள்களில் நம்பிக்கைக் கொண்டிருந்தனர். வாக்வாயோ (WAQUAYO) எனும் கடவுள்தான் இவர்களின் மிகப் பெரிய கடவுள். சொர்க்கத்தின் கடவுளான வாக்வாயோ கருநீல நிறமுடையவர் என்று அவர்கள் கருதினர். மலைச் சிகரங்களிலும் பெரிய மரங்களின் உச்சியிலும் குகைகளிலும் அந்தக் கடவுள் சாட்சியளிப்பார் என்பது கல்லாக்களுடைய நம்பிக்கை. 

கிரேக்க மதம் 

ஐரோப்பாவின் தென்கிழக்குப் பகுதியில் அயோனின் கடலுக்கும் ஈஜியன் கடலுக்கும் இடையில் மத்தியதரைக் கடலில் நீண்டு கிடக்கின்ற ஒரு துணைக் கண்டமே கிரீஸ். இங்கே நாகரிகம் 3500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உருவெடுத்தது. ஒன்றுக்குப் பின் ஒன்றாக பல தாக்குதல்களையும் குடியேற்றங்களையும் எதிர் கொள்ள வேண்டியது வந்தாலும் கி.மு.500 ஆம் ஆண்டளவில் உலகிலேயே மிகவும் பெரிய நாகரிகம் கொண்ட நாடாக அது வளர்ந்தது. ரோமானியர்களின் ஆதிக்கம் ஏற்பட்ட பிறகு கிரேக்க மதக் கற்பனைகளில் மாற்றங்கள் உண்டாயின. அலெக்சாண்டரின் காலத்தில் பல கீழைநாட்டுச் சிந்தனைகளையும் அவர்கள் ஏற்றுக் கொண்டனர். கிரேக்க மதத்தை அழித்தவர்கள் கிறித்தவர்கள்தான். கிரேக்க மதத்தின் பல அம்சங்களையும் கிறித்தவ மதம் ஏற்றுக் கொண்டது. கிரேக்க மதமும் வரலாற்றிலிருந்து நீக்கப்பட்டது. கிரேக்கக் கடவுள்களுடைய சில சிலைகளும் மிக அழகிய கிரேக்கப் புராணங்களும் மட்டும் இன்றும் கிடைக்கின்றன. 

ஜெர்மன் மதம் 

கி.பி. எட்டாம் நூற்றாண்டில் ஜெர்மனியை அடைந்த போணிஃபஸ் என்ற மிசனரிப் புரோகிதர்தான் அந்த நாட்டில் கிறித்தவ மதத்தைப் பரப்பினார். ஜூலியஸ் சீசரின் குறிப்புகளிலிருந்துதான் ஜெர்மானியர்களிடையே நிலவிய மதத்தைப் பற்றி முதன் முதலாக விவரங்கள் கிடைக்கின்றன. சூரியன், சந்திரன், எரிமலை ஆகியவற்றை அவர்கள் கடவுளாக வழிபட்டு வந்தனர் என்று அவர் எழுதியிருக்கிறார். சீலாங் என்ற தீவிலிருந்து அண்மையில் கண்டெடுக்கப்ட்ட சில தாமிரச் சிலைகள் இது உண்மையென்பதை நிரூபிக்கின்றன.கிறித்தவ மிஷனரியின் தலைமையில் நடைபெற்ற மதமாற்ற முயற்சிகளைத் தொடர்ந்துதான் பேரரசர் சார்லி மெயின் ஜெர்மனியைத் தாக்கிக் கைப்பற்றினார். அவர் ஜெர்மன் மதத்தினருடைய கோயில்களை அழித்தார்; சிலைகளை உடைத்தார். அடுத்து வந்த கிறித்தவ மன்னர்களும் இதைத் தொடர்ந்தனர். கடைசியில் ஜெர்மானியர்களுடைய பண்டைய மதம் ஏறத்தாழ பத்தாம் நூற்றாண்டளவில் பெயரளவுக்கே நிலைத்திருந்தது. 

அல்கோன்க்வின் மதம் 

வட அமெரிக்காவில் வாழ்கின்ற ஓர் ஆதிவாசி இனமே அல்கோன்க்வினுகள் (Algonquins) இவர்களை அல்கிக்குகள் என்றும் அழைப்பதுண்டு. கிழக்கிலிருந்து வந்தவர்கள் என்று பொருள் தருகின்ற ‘வாபனாக்கி' என்றும் இவர்கள் குற்றிப்பிடப் படுகிறார்கள் இன்னும் வேறு சில அமெரிக்கப் பழங்குடிகளும் இவர்களில் அடங்குவர். சில அமேரிக்க இந்தியக் குலத்தினர் இப்பிரிவில் அடங்குவர். கிறித்தவ மிசினரிகளின் பணிகள் இம்மதத்தை காணாமல் ஆக்கியது. ஒரு புனித மாதாவிற்கு இரட்டையர்கள் பிறந்தனர். ஒருவர் 'குலோசுகாப்' இவர் இம்மதத்தின் முதன்மைக் கடவுள். இவர் தான் மனிதர்களையும், விலங்குகளையும் படைக்கவும், காக்கவும் செய்பவர் என்று அவர்கள் நம்பினர். மற்றொன்று ஒநாய். மள்சம் என்பது அதன் பெயர். எல்லாத் தீமைகளுக்கும் இந்த தீய தேவதையே காரணம் அவர்கள் நம்பினர். 

அஸ்ஸீரியன் மதம் 

இப்பொழுதுள்ள ஈராக் நாட்டின் வடபகுதியில் டைக்ரீஸ் நதியின் தீரத்தில் அமைந்திருந்த ஒரு பழமையான நாடுதான் அஸ்ஸீரியா. டைக்ரீஸ் நதியினால் இந்தப் பிரதேசம் செழுமையானதாக விளங்கியது. கி.மு. 2000 ஆண்டுவாக்கில் அங்கே வாழ்ந்த மக்கள் ஒரு நாகரிகத்தை உருவாக்கினார். கி.மு. 1813 இல் ஷாம்ஸி ஆதாத் என்ற அஸ்ஸீரியப் பேரரசர் அண்டைப் பிரதேசங்களை யெல்லாம் வென்று அடிமைப் படுத்தினார். அவருக்குப் பிறகு பாபிலோனியாவின் ஆதிக்கத்தை கி.மு. 1300 இல் அவர்கள் வென்றனர். கி.மு.858-824 அஸ்ஸீரியா மிகவும் புகழடைந்தது. மத்திய தரைக்கடல் வணிகம் அக்காலத்தில் அஸ்ஸீரியாவின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. இஸ்ரேலையும் சிரியாவையும், எகிப்தையும் வென்று அஸ்ஸீரியாவுடன் இணைத்தனர்.

அரேபிய மதம்

இப்பொழுது மெக்கா என்றழைக்கப்படுகின்ற இடத்தின் பழைய பெயர் மெக்காரோப் என்பதாகும். காபா என்றழைக்கப்படுகின்ற ஒரு பெரிய கிருஷ்ணன் சிலை அங்கே வழிபடப்பட்டு வந்தது. கண்ணுக்குப் புலனாகாத ஆத்மாக்கள் மரங்களிலும் கற்களிலும் சிலைகளிலும் வாழ்வதாக அவர்கள் நம்பினர். சூரியனும் சந்திரனும் பிற பல மக்கள் சமூகத்தினரைப் போலவே அவர்களுக்கும் கடவுள்களாக இருந்தனர். இவற்றைப் போலவே அல்லா என்றொரு கடவுள் உண்டென்றும் அவர்கள் நம்பினர். சாதாரணமாக பிற நாடுகளில் காணப்படுவதைத் போன்ற கோயில்கள் அரேபியாவில் இல்லை. நான்கு பக்கங்களும் அடைக்கப் பட்ட சில புனித தலங்களே அவர்களுடைய வழிபாட்டு மய்யங்கள். அதனுள்ளேயுள்ள எல்லா உயிரினங்களும் கடவுளின் சொத்தாக விளங்கின. அவர்கள் ஒட்டகங்களையும் ஆடுகளையும் கடவுளுக்குப் பலியிட்டனர். வேகவைக்காத இறைச்சியையும் ரத்தத்தையும் கடவுளுக்கு அர்ப்பணித்த பிறகு பக்தர்கள் அவற்றை அப்படியே கோயில்களில் வைத்து உண்டனர். அரேபியக் கடவுள்கள் அந்த மக்களைப் போலவே பழி வாங்குவதில் ஆர்வமுடையவையாக இருந்தன. ஒருவனை யாரேனும் கொன்றுவிட்டால், கொல்லப்பட்டவனுடைய உறவினர்கள் அதற்குப் பழிவாங்க வேண்டுமென்பது சட்டம். மிகக்கடுமையாகப் பழிவாங்கும் சிந்தனை இவர்களுடைய முன்னேற்றத்திற்குத் தடையையும் தோற்றுவித்தது. அரேபியாவில் ஆரம்ப கால மதம் மற்றும் நாகரீகத்தை ஆசாத்காமில் என்ற மன்னரின் காலத்தில்தான் மதமாற்றம் நடைபெற்றது. அவர் தன்னுடைய நாட்டிலிருந்த சிலைகளனைத்தையும் அழிக்கவும் 'கடவுள் ஒருவரே' என்ற நம்பிக்கையைப் பரப்பவும் செய்தார். இந்த மாற்றம் அரேபியாவில் ஒரு புதிய சிந்தனையை வளர்த்தது. அத்தகைய ஒரு சூழ்நிலையில்தான் முகம்மது பிறந்தார். இஸ்லாத்தை நிறுவினார்.அரேபியரின் மதம் மரணித்தது. 

நோஸ்ட்டிக் மதம்

கி.பி. இரண்டு, மூன்று, நான்காம் நூற்றாண்டுகளில் மத்திய கிழக்கு தேசத்தில் பரவியிருந்த ஒரு மதமே நோஸ்ட்டிக் மதம் (Nostic Religion) இதனை ஞான மதமென்றும் கூறுவது உண்டு. சரதுஷ்ட மதம், புத்த மதம், எகிப்திய மதம் ஆகியவற்றிலிருந்து நல்ல கொள்கைகளை எடுத்துச் சேர்த்து உருவம் கொடுக்கப்பட்ட இந்த மதம், சிரியாவிலும் அலெக்சான்டிரியாவிலும் பிற இடங்களிலும் சட்டென்று பரவியது. செரீந்தஸ், பாசிலயிடிஸ் (கி.பி.120-130), வாலன்டைன், பார்தசேனஸ் முதலிய பண்டிதர்களே இந்த மதத்தின் முக்கிய தலைவர்கள். 

தீமை, கடவுளிடமிருந்து தோன்றுகின்றதென்றால் கடவுள் முழுமையான நன்மையுடையவன் அல்ல என்றும், எனவே இந்த உலகத்தை வேறு எவரேனும் படைத்திருக்க வேண்டும் என்றும் அவர்கள் வாதிட்டனர். முழுமையான நன்மையின் உறைவிடமான மகா கடவுள் உலகத்துடன் எந்தத் தொடர்பும் இல்லாமல் இருக்கின்றார் என்றும், உலகத்தைப் படைத்ததும் காப்பதும் மகா கடவுளுக்குக் கீழேயுள்ள சில இளைய கடவுள்களே என்றும் அவர்கள் நம்பினர். கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டு வரை இருந்த இந்த மதம் கிறித்தவ, இசுலாமியத் தாக்குதல்களுக்குப்பின் காணாமல் போனது. 

ஃபின் மதம் 

ரசியாவுக்கும் சுவீடனுக்கும் இடையே அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய நாடுதான் பின்லாந்து. அய்ரோப்பியர்களுடன் கலந்த மங்கோலியன் இனத்தவர்கள்தான் பின்லாந்து மக்கள். சுவீடனில் கிறித்தவ மதம் பரவி அதிக காலம் ஆவதற்கு முன்பே பின்லாந்திலும் அந்த மதம் செல்வாக்குப் பெற்றிருந்தது. அதற்கு முன்பு அங்கே நிலவிய மதத்தைப் பற்றி அவர்களுடைய இதிகாசங்கள் மூலம் தெரிந்து கொள்ள முடிகின்றது. ஒரு பறவையிடமிருந்து உலகம் தோன்றியது என்பது அவர்களுடைய நம்பிக்கை. ஒரு இளம் பெண் வாயுவை மணந்த கதையும் இதில் உண்டு. இடி மின்னல்களுக்குரிய கடவுளே சர்வ வல்லமை படைத்தவர் என்பது அவர்களது நம்பிக்கை. பூமி, வெள்ளம், சூரியன், காடுகள் ஆகியவற்றிட்கும் அவர்கள் தெவீகத் தன்மை அளித்தனர்.

 ஃபினீஷியன் மதம்

இப்போதைய சிரியா, லெபனான், இஸ்ரேல் ஆகிய நாடுகளுடைய தீரத்திலுள்ள பிரதேசங்கள் பண்டைக் காலத்தில் ஃபினீஷியா என்று அழைக்கப்பட்டது. பினீஷியன் எழுத்துக்களைப் பார்த்துத்தான் கிரேக்கர்களும் ரோமானியர்களும் அவர்களுடைய எழுத்துக்களுக்கு வடிவம் கொடுத்தனர். எழுத்துக் கலையின் தந்தையர்கள் பினீஷியர்கள்தான். செமிட்டிக் மொழிக் கோத்திரத்தைச் சேர்ந்தது பினீஷியன் மொழி. ஹீப்ரு மொழியுடன் இதற்கு ஒற்றுமையுண்டு. கி.மு.2000க்கு முன்பே மத்தியதரைக் கடலில் இவர்கள் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டியவர்கள். கி.மு.1500 இல் எகிப்தியர்கள் இப்பிரதேசத்தை வென்று தம்முடன் இணைத்துக் கொண்டனர். கி.மு1100 இல் பீனிசியர்கள் மீண்டும் வென்றனர். 

ஒவ்வொரு நகரத்தின் குல தெய்வம் ‘பால்' ஆகும். 'ஏல்' மெலெக் என்ற கடவுளும் உண்டு. மன்னர் என்பது இந்த சொல்லுக்குப் பொருள். என்ற குட்டிக் கடவுளும் உண்டு. கடவுளை மகிழ்ச்சியாக வைப்பதற்காக இவர்கள் தங்கள் குழந்தைகளையே நெருப்புக் குண்டத்திலிட்டுப் பலியாக அர்ப்பணித்தனர். அசீனியர்கள் பாபிலோனியர்கள் ஆகியோரின் பெண்தெய்வங்களையும் இவர்கள் வழிபட்டனர். அசீரியன், பாபிலோனியன், ரோமன் மதங்களின் எழுச்சியினால் பினீஷிய மதம் அழிவின் அடித்தட்டை அடைந்த பொழுதுதான் சூறைக்காற்றுப் போல அரபிகளின் ஆக்கிரமிப்பு உண்டானது. அதோடு பினீஷிய மதம் தகர்ந்து தூள் தூளாகி விட்டது. 

பாபிலோனியன் மதம் 

பாரசீக வளைகுடாவின் வடமேற்குப் பகுதியில், யூப்ரட்டீஸ் டைக்ரீஸ் நதிகளின் பொழிக்கரைப் பகுதியில் அமைந்திருந்த ஒரு பழைய நாடுதான் பாபிலோனியா. இன்றைய குவைத் நாடும் இராக்கின் தென்கிழக்குப் பிரதேசங்களும் ஈரானின் அபாதான் பாகங்களும் அடங்கிய இடம்தான் பாபிலோனியா என்றழைக்கப்பட்டது. இன்றைய பாக்தாத் நகரத்திலிருந்து 97 கி.மீ. தொலைவில் அமைந்துள்ள பாபிலோன் நகரம்தான் இவர்களுடைய தலைநகரம். கி.மு. 2700 க்கும் கி.மு. 500 க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் அதிமகத்தான ஒரு நாகரிகம் அங்கே நிலவியது. கி.மு. 1800க்கும் 1500க்கும் இடைப்பட்ட காலகட்டம்தான் அந்த நாகரிகத்தின் மிக உயர்ந்த காலகட்டம். இந்தக் காலத்தில்தான் சட்டக் காவலரான ஹமுராபியும் பிறரும் அங்கே ஆட்சி புரிந்து வந்தனர். பிறகு பாபிலோனியாவின் புகழ் குறைந்த போதிலும் கி.மு.625-539 வரையுள்ள காலத்தில் அது மீண்டும் புகழடைந்தது. கி.மு. 539 இல் பெர்சியா பாபிலோனை வென்றது. கி.மு.331 இல் பேரரசர் அலெக்சாண்டர் இந்தப் பிரதேசத்தைக் கைப்பற்றினார். அலெக்சாண்டர் மறைந்து நீண்டகாலம் ஆவதற்கு முன்பே பாபிலோனியாவின் வரலாற்றுப் புகழ் மறைந்தது. பருவநிலைகளிலும் இயற்கையிலும் மாற்றங்களை ஏற்படுத்துவது கடவுள்களே என்று பாபிலோனியர்கள் நம்பினர். மன்னர் பூமியின் கடவுள் பிரதிநிதியாகக் கருதப்பட்டார். வானஜோதிடம் பாபிலோனிய மதப் புரோகிதர்களின் தொழிலாக இருந்தது. "மந்துக்" பாபிலோனியர்களின் முதன்மைக் கடவுள். 'ஷமாஷ்' என்ற சூரியதேவனும் உண்டு. சொர்க்கதேவன், பூமிதேவன், பாதாள அரசன், அக்னி, சந்திரன், சிங்கதேவன், காளைத்தேவன், மச்சக்கடவுள், போன்றோரும் பாபிலோனியர்களுக்கு உண்டு.

மிகப்பெரிய கோயில்களை அவர்கள் கட்டியிருந்தனர். தங்கத்தாலும், வெள்ளியாலும் தேவி, தேவர்களுடைய சிலைகளைச் செய்தனர். இவர்களை மகிழ்விக்க வழிபாடுகளையும் யாகங்களையும் செய்தனர். இறந்தவர்கள் பூமிக்கு அடியில் உள்ள இருள் நிறைந்த “அரலு` என்ற நாட்டிற்குச் செல்வார்கள். நல்லவர்களை கடவுள் அங்கிருந்து தேர்ந்தெடுத்து வசதிகள் படைத்த தீவுகளில் கொண்டு போய் விடுவார் என்பது அவர்களது நம்பிக்கை. கி.பி. 7 ஆம் நூற்றாண்டில் நடைபெற்ற இசுலாமியப் படையெடுப்பு கோயில்களைத் தரைமட்டமாகியது. சிலைகளை அடித்து தள்ளியது பாபிலோ னிய மதம் ஈராக்கின் மணற்காட்டில் புதைந்து போனது. 20ஆம் நூற்றாண்டில் நடைபெற்ற அகழ்வாய்வுகள் இதை வெளிக் கொண்டுவந்தன.

 ஆப்பிரிக்க மதங்கள் 

முரண்பாடுகள் நிறைந்த ஒரு கண்டம்தான் ஆப்பிரிக்கா. பலவகை மக்கள் சமூகங்களும் மொழிகளும் அங்கே உள்ளன. அது போலவே ஏராளமான மதங்களும் உண்டு. அழிந்துபோன ஆப்பிரிக்க மதங்களோ ஏராளம், ஏராளம். அவற்றில் முக்கியமானது எகிப்திய மதம். முஸ்லீம்களின் தாக்குதல் நடைபெற்றதோடு அது அழிந்து விட்டது. நீக்ரோக்கள், பிக்மிகள், பான்டுகள் ஆகியோரிடையே நிலவிய பல மதங்களும் கடந்த நூற்றாண்டில் நடைபெற்ற கிறித்தவ மதப்பிரச்சாரத்தின் விளைவாக மறைந்துவிட்டன. 

தென்ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள ஆதிவாசிகள் மரங்களையும் இறந்தவர்களுடைய ஆவிகளையும் அவர்கள் கடவுளாக வழிபடு கின்றனர். இறந்தவர்களுக்கு பலியிடுவது அவர்கள் வழக்கம். நோய்களை குணப்படுத்த அவர்கள் மந்திரவாதம் செய்தனர். மத எண்ணங்கள் மிகவும் ஏழ்மையானவை. நைஜர் நதிக்கருகில் வாழ்கின்ற நீக்ரோக்களுக்கு மந்திரவாதத்துடன் தொடர்பு உண்டு. நைஜீரியன் மதத்திலும் நரபலிக்கு இடம் இருந்திருக்கிறது. வேறு சில மதங்களும் அங்கு இருந்திருக்கிறது. தங்கள் பழைய மதங்களை புதுப்பிக்க ஆப்ரிக்கர்கள் முயன்று வருகின்றனர். 

குனாமா மதம்

எத்தியோப்பிய ஆப்பரிக்காவிலுள்ள ஓர் ஆதிவாசி இனமே குனாமாக்கள் (Kunamas). இவர்களுடைய மத நம்பிக்கை, இறந்து விட்ட முன்னோர்களை வழிபடுவதுடன் தொடர்புடையதாக இருந்தது. இறந்துவிட்ட முன்னோர்கள் அவர்களுடைய வாழ்க் கையில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கு வகிப்பதாக அவர்கள் கருதினர். இந்த ஆத்மாக்களுக்கெல்லாம் மேலாக கண்ணுக்குப் புலனாகாத ஒரு சக்தி உண்டென்றும் குனா மக்கள் நினைத்தனர். இஸ்லாம் மதம் பரவியதும் இந்த மதம் அழிந்தது. 

தவாரெக் மதம் 

முஸ்லீம்களுடைய தாக்குதலால் அழிந்துபோன ஓர் ஆப்பிரிக்கக் குல மதம்தான் தவாரெக் மதம். (Tawarek Religion) சகாராப் பாலைவனப் பகுதியில் வாழ்ந்த தவாரெக்குகளுடைய கற்பனையில் கடவுள்களும் தீயதேவதைகளும் பாலைவனத்தின் அடியில் தான் வாழ்ந்தன. அல் அட்-ட்ராப் (Ahl at - Trab) என்று அந்தக் கண்ணுக்குப் புலனாகாத உயிர்களுக்கு அவர்கள் பெயரிட்டிருந்தனர். பாலைவனத்தில் ஏற்படுகின்ற புயல் காற்று, பாலைவனச் சோலை ஆகியவற்றுக் கெல்லாம் காரணமானவர்கள், இந்தக் கண்ணுக்குப் புலனாகாத உயிர்களே என்று அவர்கள் நம்பினர். பாலைவனங்களில் நடந்து செல்லுகின்ற ஒட்டகங்களையும் மனிதர்களையும் சில சமயம் இழுத்துச் செல்லுமென்றும் கிணறுகளிலுள்ள தண்ணீர் முழுவதையும் குடித்துத் தீர்த்து விடுமென்றும் தவாரெக்குகள் கூறுகின்றனர் இந்தத் தேவதைகளை இன்புறச் செய்ய அவர்கள் பலியிட்டனர்,

மஸ்ஸாயி மதம்

வட ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள விக்டோரியா தடாகத்திற்கு அருகிலுள்ள பிரதேசங்களில் வாழ்கின்ற மக்கள் சமூகமே மஸ்ஸாயிகள், 600 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அரேபியாவிலிருந்து கிழக்கு ஆப்பிரிக்காவில் குடியேறியவர்கள் இவர்கள் என்று கருதப் படுகின்றது. போரை விரும்புபவர்களாகவும் தீரர்களுமாக இருந்தனர் மஸ்ஸாயிகள், ஒரு கடவுள்தான் உண்டு என்றும் அந்தக் கடவுளின் பெயர் 'எமாகெலானி' என்றும் அவர்கள் நம்பினர். இவர்களுக்கு யூதர்களைப் போல பத்துக் கட்டளைகள் இருந்தன. கிறித்துவமும், இசுலாமும் செவாக்கு பெற்ற பின் இந்த மதம் பெயரளவுக்கு இருக்கின்றது.

மானிக்கேய மதம்

கி.பி. 215 இல் பாபிலோனியாவில் பிறந்த மானிதான் இந்த மதத்தின் நிறுவனர், சரதுர்ஷ்ட்ட மதம், கிறித்தவ மதம், புத்த மதம் ஆகியவற்றிலுள்ள கொள்கைகளை எடுத்து அவர் தன்னுடைய புதிய மதத்துக்கு உருவம் கொடுத்தார். சரதுர்ஷ்ட்ட மதம் பெர்சியாவில் அதிகப் புகழ்பெற்றிருந்த காலம் அது. அந்த மதத்தின் புரோகிதர்கள் மானியைக் கடுமையாக எதிர்த்தனர். அவர் நீண்ட தூரம் பயணம் செய்தார்; ஏராளமான சீடர்களைப் பெறவும் செய்தார். பெர்சிய மன்னருடைய சகோதரர்கூட மானிக்கேய மதத்தில் சேர்ந்தார். படிப்படியாக வலிமை அதிகரித்து வந்த இந்த மதத்தை அழிப்பதற்காக மானியை அறுபதாவது வயதில் சிலுவையில் அறைந்து கொன்றனர். ஆனால், அதனால் மானிக்கேய மதம் பலவீனமடைந்து விடவில்லை. 

நன்மைக்கும் தீமைக்கும் இடையேயுள்ள போராட்டத்தின் வழியாகத்தான் உலகம் செல்கின்றது என்று மானி கூறுகிறார். நிரந்தர எதிரிகளான இருளும் ஒளியும் சேருவதனால் தான் பார்வைக்குப் புலனாகும் உலகம் உண்டானது. பொருள்களின் தடையில் சிக்கி இருக்கின்ற ஆத்மாவின் விடுதலையே மரணம் என்று அவர்கள் கருதினர். உருவ வழிபாடோ பலியோ மானிக்கேய மதத்தில் இல்லை. பல நாடுகளில் இந்த மதம் பரவியது. கிறித்தவ மதப் பண்டிதரான புனித அகஸ்டின் மானிக்கேய மதத்தைச் சேர்ந்தவராகத்தான் இருந்தார்.கி.பி.290 இல் ரோமானியப் பேரரசராக ஆன டயோக்ஷியன் இந்த மதத்தை எதிர்த்தார். இந்த மதத்திற்கு எதிராக சட்டங்கள் இயற்றினார். இதை மீறி கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டு வரை நிலைத்த இந்த மதம் கிரித்துவ இசுலாமிய மதங்களுடன் மோதி அழிந்து விட்டது.

 மித்ர மதம்

சரதுஷ்ட மதம் பெர்சியாவில் பரவுவதற்கு முன்பு அங்கே இருந்த முக்கிய மதம்தான் மித்ர மதம். சூரியனைத்தான் அவர்கள் மித்ர தேவனாக வழிபட்டனர். இந்தியர்களும் அஸ்ணீர்யர்களும் ரோமானியர்களும் சூரிய வழிபாட்டை பண்டைய பெர்சியக்காரர் களிடமிருந்துதான் பெற்றுக்கொண்டனர். கி.மு.முதல் நூற்றாண்டின் இறுதியில் மித்ர மதம் ரோமிலும் முக்கிய மதமாக இருந்தது. கி.பி.மூன்றாம் நூற்றாண்டுவரை மத்திய தரைக் கடல் பகுதிகளில் மித்ர மதம் வலிமையாக நிலைபெற்றிருந்தது. கிறித்தவ மதம்தான் இந்த மதத்தை அழித்தது. ஆனால், மித்ர மதத்தினருடைய பல நம்பிக்கைகளையும் கிறித்தவ மதம் எடுத்துக்கொண்டது. ஞாயிற்றுக்கிழமை (SUNDAY - சூரிய தினம்) யை புனித நாளாகக் கொள்கின்ற வழக்கம் அவற்றில் ஒன்றுதான். டிசம்பர் 25 ஆம் தேதியை சூரிய தேவனின் பிறந்தநாளாக மித்ர மதத்தினர் கொண்டாடினர். அந்த நாளை கிறித்துவின் பிறந்த நாளாக பின்னர் கிறித்துவர்கள் ஏற்றுக்கொண்டனர். அ

ஐரோப்பாவில் இம்மதம் பரவியது. அன்று ரோமானியப் பேரரசின் ஒரு பகுதியாக இருந்த பிரிட்டனில் கூட இம்மதம் பரவியிருந்தது. நான்கு பக்கங்களிலும் ஒளிக் கதிர்களை பரப்புகின்ற. சூரியனின் சின்னமாக மித்ர மதத்தினர் சிலுவையை வைத்திருந்தனர். அவர்களின் வழிபாட்டுத் தலங்களிலும் வைத்திருந்தனர். பின்னர் கிறித்தவர்கள் சிலுவையை தங்கள் வழிபாட்டுச்சின்னமாக எடுத்துக் கொண்டனர். சுவஸ்திச் சின்னமும் இதனுடைய இன்னொரு வடிவம்தான்.

மெக்சிகன் மதங்கள் 

வடஅமெரிக்கக் கண்டத்தின் தென்பகுதியில் அமைந்துள்ள நாடுதான் மெக்சிக்கோ. இப்பொழுது ரோமன் கத்தோலிக்கர்கள் மிக அதிகமாக வாழுகின்ற அந்த நாட்டில், மேலை நாட்டவர்கள் செல்லுகின்ற காலத்தில் மிக உயர்ந்த ஒரு நாகரிகம் அங்கே இருந்தது. கி.மு.10,000 முதல் மனிதர்கள் வாழ்ந்ததற்கான சான்றுகள் உள்ளன. 2,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே அவர்கள் கிராமங்களையும் நகரங்களையும் உண்டாக்கவும், கோயில்களையும் பிரமிடுகளையும் கட்டவும் செய்தனர். விவசாயிகளான இவர்கள் சூரியனையும் மழையையும் வழிபட்டனர். 

கி.பி.300க்கும் 900க்கும் இடைப்பட்ட காலம் மெக்சிக்கோ வரலாற்றில் பொற்காலமாகும். அந்தக் காலத்தில் சந்திரன், சூரியன் ஆகிய கடவுள்களுக்காக பெரிய பிரமிடுகள் கட்டப்பட்டன. இங்கு வாழ்ந்த சாபோடெக் இந்தியர்களுக்கும், டோல்டெக் இந்தியர்களுக்கும் கடவுளர் இருந்தனர். இது ஒரு நாகக் கடவுள். இதற்கு டோல்டெக்குகள் விலங்குகளையும், மனிதர்களையும் பலியிட்டு வந்தனர். 1519 ஹெர்னான்டோ கோர்ட்டெசின் தலமையிலான ஸ்பெயின் நாட்டினர் படையெடுப்பில் மெக்சிகோவின் மதங்கள் அழிந்தன. 

கொடியவனான அந்தப் படைத்தலைவன் இரண்டு ஆண்டுகளில் மிக உயர்ந்த அந்த நாகரிகத்தைத் தரைமட்டமாக்கினான். ஸ்பெயின் ஆட்சிக் காலத்தில் அவர்கள் அமெரிக்க இந்தியர்களைக் கட்டாயப்படுத்தி கத்தோலிக்க மதத்தில் சேர்ந்தனர். 1800இல் இந்திய மதங்கள் அங்கே தடை செய்யப்பட்டன. இப்பொழுது பழைய மெக்சிகன் மதங்களிலுள்ள சில ஆச்சாரங்கள் மட்டுமே எஞ்சி நிற்கின்றன. 

மாயா மதம் 

கி.பி.200க்கும் 300க்கும் இடைப்பட்ட காலத்தில் லத்தீன் அமெரிக்கப் பிரதேசத்தில் உயர்ந்து திகழ்ந்த நாகரிகம் மாயன்களுடையது ஆகும். கணித அறிவிலும் வான நூலிலும் அவர்கள் திறமை பெற்றிருந்தனர். எழுத்துக் கலையும் அவர்களுக்குத் தெரிந்திருந்தது. குவின்ட்டானா ரூ,குவாதமாலா, யூக்காட்டன், காம் பெச்சி, டபாஸ்க் கோ, சியாபாஸ் முதலிய இடங்களில்தான் அவர்கள் அதிகமாக வாழ்ந்து வந்தனர். எல்சால்வடார், ஹோண்டுராஸ் ஆகிய நாடுகளிலும் மாயன்கள் வாழ்ந்து வந்தனர். மழையையும் தானியங்களையும் ஆளுகின்ற கடவுள்களை அவர்கள் வழிபட்டனர் அவர்களுடைய இன்னொரு முக்கியமான கடவுள் சூரியன் ஆகும் பாதாள உலகம், மரணம் ஆகியவற்றினுடைய கடவுள்களும் இருந்தனர். சாக் என்று மழைக்கடவுளை அழைத்தனர். சந்திர தேவதைதான் பெண்களையும் குழந்தைகளையும் பாதுகாப்பதாக அவர்கள் கருதினர். சூரியதேவனின் மனைவிதான் சந்திரா தேவி என்பது அவர்களுடைய எண்ணம். சூரியனிலிருந்தும், சந்திரனிலிருந்தும் தான் கடவுள்களும் மனிதர்களும் தோன்றியதாக அவர்கள் நம்பினர். குக்கல்கான் என்றொரு சூரியக் கடவுளை யும் அவர்கள் வழிபட்டு வந்தனர். விலங்குகளையும் மனிதர்களையும் அவர்கள் கடவுளுக்குப் பலியிட்டனர். 

போல்டெக் மதம்

 டுலாவைத் தலைநகரமாகக் கொண்டு பேரரசை நிறுவிய இந்திய மக்கள்தான் டோல் டெக்குகள். அவர்களுடைய மொழியும் நாகரிகமும் பிறகு வந்த அஸ்தெக்குகளை மிகவும் கவர்ந்தன. குவட்சால் கொடில்தான் இவர்களுடைய முக்கியக் கடவுள். மனித இனத்தை ரட்சிப்பதற்காக அவதாரமெடுத்த நாக தெய்வம்தான் அது என அவர்கள் கருதுகின்றனர். எகிப்தியர்களுடைய ஓசிரஸ் தேவனையும் கிறித்தவர்களுடைய கிறிஸ்து தேவனையும் போன்ற ஒரு கற்பனையே இது. குவாட்சால் கொடிலும் மீண்டும் வருமென அவர்கள் நம்பினர். குளிர்காலத்தில் இந்தக் கடவுளின் பிறந்தநாளை அவர்கள் கொண்டாடி வந்தனர். கடவுளின் சிலையைத் தானிய மாவைப் பயன்படுத்திச் செய்தனர். பிரார்த்தனை செய்து கடவுளை அதில் ஆவாஹனம் செய்த பிறகு அவர்கள் அந்தச் சிலையைப் பிய்த்துத் தின்றனர். கிறித்தவர்களுடைய புனிதப்பலியின் பழைய வடிவம் இது. இத்தகைய ஆச்சாரங்கள் மித்ர மதத்தினரிடையிலும் இருந்தன. இந்தக் கடவுளுக்காகப் பலியிடவும் செய்தனர். ஸ்பெயின்காரர்கள் டோல்டெக் மதத்தைத் தடை செய்யவும் அழிக்கவும் செய்தனர். 

சாப்போட்டெக் மதம்

தென் மெக்சிக்கோவில் வாழ்ந்த ஓர் இந்திய மக்கள் பிரிவினர்தான் சாப்போட்டெக்குகள். இவர்களும் பெரிய நாகரிகத்தை நிறுவியவர்கள்தாம். இவர்களுக்குத் தமக்கே உரிய பஞ்சாங்கங்களும் எழுத்துக்களும் இருந்தன. சாப்போட்டெக்தான் அவர்களுடைய மொழி. சூரியனும் சந்திரனும் இவர்களுக்கும் முக்கிய கடவுள்கள் தான். நடனமும் மந்திரவாதமும் அவர்களுடைய வழிபாட்டின் பாகங்களாகும். 

அஸ்தெக்கு மதம்

கி.பி. 1200 முதல் மெக்சிக்கோவிலும் அண்டைப் பிரதேசங் களிலும் ஆட்சி புரிந்த மக்கள்தான் அஸ்தெக்குகள். 1521இல் கோர்ட்டெக்ஸ் என்ற ஸ்பெயின் ஆக்கிரமிப் புக்காரன் இந்தப்பேரரசை அழித்தான். அவர்களுடைய தலைநகரம் டெனோக்டிட்லான் ஆகும். இவர்கள் பேசிய நஹ்வாடின் மொழிச் சொற்களான தக்காளி, சாக்கலேட் ஆகிய சொற்கள் உலக மொழிகளில் இன்றும் பயன்பாட்டில் உள்ளன. 

இங்கு மதம் பெரும் செல்வாக்கு செலுத்தியது. மதத்தையும் ஆட்சிபீடத்தையும் இவர்கள் பிரித்தே பார்க்கவில்லை. மதநம்பிக்கை இங்கு சட்டமாக இருந்தது. ஏராளமானோரை சிறைக் கைதிகளாக்கி அவர்களை இறைவனுக்கு பலிகொடுத்தனர். மனிதனின் இதயதை வெளியில் எடுத்து இறைவனுக்குப் படைப்பது அவர்களுடைய வழக்கம். சில சமயம் பலியிடப்பட்டவனின் இறைச்சியை புரோகிதனும் மன்னரும் உண்டனர். 

'விட்னிலோஹ் பொஹ்க்ட்லி' தான் அவர்களுடைய போர்க் கடவுள். அவர் சூரிய தேவனும் ஆவார். சூரிய தேவன் நாளும் காலையில் உதிப்பதற்கு நன்றிக் கடனாகத் தான் அஸ்தெக்குகுள் அந்தக் கடவுளுக்கு பலி அளித்து வந்தனராம். வாயு தேவனை அவர்கள் டெஸ்காஹ்ட்லி பொஹ்காஹ் என்றும் மழைத் தேவனை ட்லாஹ் லோஹ்க் என்றும் அழைத்தனர். அஸ்தெக்கு மதத்தையும் அழித்தவர்கள் அந்நியர்களான ஸ்பெயின்காரர்கள்தாம். 

இன்கா மதம் 

தென் அமெரிக்காவின் வடமேற்குப் பகுதியில் பசுபிப் பெருஙடலைத் தொட்டுக்கிடக்கின்ற ஒரு நாடுதான் பெரு. அங்கேயுள்ள மக்களில் பெரும்பான்மையினரும் ஸ்பெயின் வம்சத்தைச் சேர்ந்த ரோமன் கத்தோலிக்கர்கள்தான். கி.பி.1592-இல் பிரான் சிஸ்கோ பிஸ்ஸாரோ என்ற ஸ்பெயின் நாட்டு ஆக்கிரமிப்பாளன் அங்கே சென்ற பொழுது இன்காக்களுடைய சிறந்த ஒரு நாடு அங்கே இருந்தது. பிஸ்ஸாரோ அந்த நாட்டைத் தாக்கி வென்று கொள்ளையடிக்கவும் செய்தான்.

இன்கா நாட்டின் தலைநகரம் கஸ்க்கோ ஆகும். கி.மு.2000 ஆண்டு முதல் இன்காக்கள் பெருவில் வாழ்ந்து வந்தனர் என்பதற்குச் சான்றுகள் உள்ளன. ஆனால், கஸ்க்கோவில் கி.பி.1200 இல்தான் ஒரு நாகரிகமடைந்த நாட்டை நிறுவினர். பச்சாக்கட்டி என்ற இன்கா மன்னரின் ஆட்சி 1471 இல் ஆரம்பித்தது. அவர் ஒரு பெரிய போர் வீரனாவார். அவருடைய மகன் டோபா இன்காவும் தந்தையைப் போலவே நாட்டை விரிவு படுத்துவதில் ஆர்வம் கொண்டிருந்தார் 

இன்காக்ளுடைய முக்கிய கடவுள் வீரகொகா ஆகும். எல்லாத் தெய்வீக சக்தியும் அந்தக் கடவுளில் இருந்து தோன்றுவதாக அவர்கள் கருதினர். சூரியன், சந்திரன் இடி மின்னல் நட்சத்திரங்கள், பருவநிலை, பூமி, கடல் ஆகியவை வீரகொகாவுக்கு உதவுகின்ற துணைக் கடவுள்களாகும், இன்கா மன்னர்கள் சூரியனிடமிருந்து பிறந்தாக காவர்கள் நம்பினர். சில குறிப்பிட்ட வகைக்கற்களிலும் விலங்கு களிலும் அருவிகளிலும் கடவுள் திருத்தோற்றம் உண்டாகுமென்று அவர்கள் கருதினர். இன்கா புரோகிதர்கள் வைத்தியர்களாகவும் மந்திரவாதிகளாவும் இருந்தனர்.

இந்தியாவிலுள்ள இந்துக்களைப் போலவே இன்காக்களும் நான்கு வருணங்களாகப் பிரிந்திருந்தனர். ஆட்சியாளர்கள், பிரபுக்கள், சாதாரண மக்கள், அடிமைகள் ஆகியவையே அந்தப் பிரிவுகள். இன்காக்கள் அனைவரும் தேவர்களை மகிழ்ச்சியடைய வைப்பதற்காக விலங்குகளைப் பலியிட்டனர். கடவுளுக்கு அர்ப் பணித்த சிறப்பான பலி கினிபன்றிகள்தான். மது அருந்துவதும் நடனமும் பாட்டும் இன்கா மதத்தின் முக்கிய அம்சங்களாகும். ரோமன் கத்தோலிக்கர்கள் இன்கா மதத்தைத் தடை செய்ததுடன், இன்கா மக்கள் அனைவரையும் கூட்டமாக மதமாற்றம் செய்தனர். ஆனால், அவ்வாறு பிற மதத்தில் சேர்ந்தவர்கள், இன்கா மத நம்பிக்கையை முழுமையாகத் தியாகம் செய்துவிடவில்லை. இப்பொழுது பெருவிலுள்ள ஆதிவாசிகள் கத்தோலிக்கர்களாக இருந்த போதிலும், சில இன்கா ஆச்சாரங்களையும் அவர்கள் பின்பற்றியே வருகின்றனர்.

மொண்டேனா மதம் 

எகிப்து, கிரீஸ், சிரியா, ரோம், பிரான்ஸ் முதலிய இடங்களில் பரவியிருந்த மதம் தான் மொண்டேனாமதம். பெந்தேகோஸ்துக் காரர்களைப் போல சுவிசேஷங்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கின்ற ஒரு மதமாக இது இருந்தது. பிரிஜியாவைச் சேர்ந்த மொண்டேனஸ் என்பவர்தான் இந்த மதத்தின் நிறுவனர். கிறித்துவ மதத்தின் மறுபதிப்பே மொண்டேனா மதம் என்று சொல்வதில் தவறில்லை. மொண்டேனஸ், தான் தேவதூதன் என்றும் பரிசுத்த ஆவி தன் மூலமாகப் பணியாற்றுகிறது என்றும் உரிமை கொண்டாடினார். தீர்க்கதரிசினிகள் என்று சொல்லிக் கொண்ட இரு பெண்கள். 

அவருடன் சேர்ந்து திருமண வாழ்க்கை மாமிச உணவு முதலியவற்றை எல்லாம் மனிதர்கள் துறக்க வெண்டும் என்றும், முடிந்த அளவு விரதங்கள் மேற்கொண்டு வாழவெண்டும் என்றும் இவர்கள் உபதேசித்தனர். உலகத்தின் அழிவு நெருங்கி விட்டது என்று கருதி சொத்துக்களை யெல்லாம் விற்று விட்டு கிராமங்களில் ஒன்றாக வாழ்ந்தனர். 

இவர்கள் கிறித்துவ மதத்தின் ஒரு பிரிவாக வாழ்ந்த போதிலும் கி.பி.381 இல் கான்ஸ்டான்டிநோபிளில் கூடிய சுனகதோஸ் (மத மாநாடு) இவர்களைக் கிறித்தவ மதத்திலிருந்து நீக்கி வைத்தது. ஒரு தனி மதமாக சில காலம் இது நிலைத் திருந்தது. கிறித்தவ மதத்தைப் பின்பற்றிய ரோமானியப் பேரரசர்களுடைய கொடுமையால் இந்த மதம் அழிந்துவிட்டது. 

ஸ்கான்டினேவியன் மதம் 

பால்டிக் கடலுக்கு மேற்கிலும் நார்வீஜியன் கடலுக்குக் கிழக்கில் அமைந்துள்ள ஒரு துணைக்கண்டமே ஸ்கான்டிநேவியா நோர்வே, ஸ்வீடன் ஆகிய நாடுகள் இந்தத் துணைக் கண்டத்தில் உட்படுகின்றன. ஸ்கான்டினேவியன் மக்கள் வாழ்கின்ற வேறு இரண்டு நாடுகளும் உண்டு. டென்மார்க், ஐஸ்லாந்துந்து ஆகியவையே அவை. 'நோர்டன்' என்ற பெயரில் பொதுவாக இந்த இடங்கள் அழைக்கப்படுகின்றன. வடதுருவத்தையடுத்து அமைந்துள்ள இந்த நாடுகளில் கிறித்தவ மதம் மிகவும் தாமதமா கத்தான் சென்று சேர்ந்தது. 9 முதல் 12 வரையுள்ள நூற்றாண்டுகளில் தான் அங்கே அந்த மதம் வேரூன்றியது. அதற்கு முன்பு ஸ்கான்டிநேவிய மக்களுக்கு அவர்க ளுக்கே சொந்தமான மதம் இருந்த ஜெர்மன் - சஸ்லாவ் மதச் சிந்தனைகளுடன் ஒற்றுமையுடையத இருந்தது அது. 

ஸ்கான்டுகள் என்றழைக்கப்படுகின்ற பழமையான பாடல்களின் மூலம் ஸ்கான்டி நேவியப் புராணங்களையும் மத நம்பிக்கைகளையும் அறிந்துகொள்ள முடிகிறது அவர்களுடைய ஏராளமான கடவுள்களையும் வீரநாயகர்களை பற்றி அவை பேசுகின்றன. இதிலிருந்து 'ஓடின்' தான் அவர்களுடைய முதன்மைக் கடவுள் என்பதைத் தெரிந்துகொள்ள முடிகின்றது. உலகின் தோற்றத்தைப் பற்றிய அவர்களுடைய கதை பின்வருமாறு:

ஆதியில் எல்லாம் தலைகீழாகக் குழம்பிப் போய் கிடந்தன. நெருப்பும் இருளும் இரு பக்கங்களிலும் ஆதிக்கம் செலுத்தின. அக்னியிலிருந்து தீப்பொறிகள் தோன்றின. அதிலிருந்து இருளின் மண்டலத்தில் சலனமுண்டானது. அதன் பலனாக அரக்கர்களுடைய தந்தையான யிமீர் பிறந்தார். உருகிக்கொண்டிருந்த பனிக் கட்டியிலிருந்து தெய்வீக வடிவமுடைய பசுவும் உருவம் கொண்டது. அவள் பாறைகளுக்கிடையிலுள்ள பனிக்கட்டிகளைத் தின்று உயிர் வாழ்ந்தாள். அந்தப் பசுவின் நான்கு பால் காம்புகளிலிருந்தும் நான்கு பால் நதிகள் ஒழுகின. ஒரு நாள் பனிக்கட்டிகளினடியில் அவள் புரே என்ற கடவுளைக் கண்டாள். புரேயின் குழந்தைகளான ஓடின், விலி, வெ ஆகிய மூன்று கடவுள்கள். 

இவற்றில் ஓடின் ஒருநாள் இரண்டு ஓநாய்களுடனும் இரண்டு காகங்களுடனும் குதிரை மீதேறி சென்று யிமீர் என்ற அரக்கனைக் கொன்றான். அந்த அரக்கனின் உடலை அவன் துண்டு துண்டுகளாக வெட்டினான். அந்தத் துண்டுகள் சேர்ந்துதான் பூமி உண்டானது. அந்த அரக்கனுடைய உடல் மண்ணாகவும் எலும்புகள் மண்டை ஓடு ஆகாயமாக ஆனது. ஆனால், கடவுள்களுடைய வெற்றி முழுமையாகவில்லை. யிமீரின் மகன்களில் ஒருவரான பெர்கெல்மர் தப்பிவிட்டான். யிமீரின் மாமிசத்தில் உண்டான புழுக்கள் கள்ளர்கள் ஆயினர்; அவர்கள் செல்வத்தைப் பாதுகாத்தனர். 

பூமியில் மனிதர்களைப் படைக்க வேண்டுமென்று கடவுள்கள் உறுதி கொண்டனர். அவர்கள் ஓர் ஆஷ் மரத்தையும் ஆல்டர் மரத்தையும் பிடித்திழுத்தனர். முதல் பெண்ணும் ஆணும் அந்த மரங்களிலிருந்து உருவானார்கள். இவ்வளவும் செய்த பிறகு ஓடின் நிறைவுபெற்றான். அவன் புனித நகரமான அஸ்கார்டுக்குச் சென்று ஓய்வெடுத்தான். தோர் (Thor), ஃப்ரெய்ர் (Freyr) என்ற கடவுள்களும் அங்கே இருந்தன.

ஓடின், தோர், ஃப்ரெய்ர் ஆகிய கடவுள்களை ஸ்கான்டினேவியர் மூன்று தத்துவமாக (மும்மூர்த்திகளாக)க் கொள்கின்றனர். டய்ர் என்ற இன்னொரு தேவனை இடி முழக் கத்தின் கடவுளாகக் கருதி அவர்கள் வழிபட்டனர். சந்திரதேவன் மன்னி என்றும் சூரிய தேவன் சுன்னா என்றும் அழைக்கப்பட்டனர். இவ்வாறு தேவர்கள் சுகமாக வாழ்ந்து வரும் வேளையில் பெர்கெல்மார் என்ற அசுரர்களின் வர்க்கமும் அதிகரித்துக் கொண்டே வந்தது. கடவுள்களை ஏதேனும் வகையில் தோல்வியடையச் செய்யவேண்டும் என்பதே அவர்களுடைய ஆசை. அதற்காக அவர்கள் முயன்றனர். ஹெயிங்டன் என்ற கடவுள் இதை அறிந்து சொர்க்கத்தில் காவல் புரிந்தான். உலகத்தின் அச்சுத் தண்டாக நின்ற பெரிய ஆஷ் மரத்தின் கிளையில் மூன்று சட்டங்களினுடைய தேவதைகளான மூன்று கன்னியர்கள் வாழ்ந்து வந்தனர்.

ஆஸெஸ் என்ற கடவுளின் சக்தி ஓடி டினின் மகன் பால்டரின் வாழ்க்கையுடன் தொடர்பு கொண்டிருக்கின்றது என்று அந்தக் கன்னியர்கள் கூறினார்கள். இதைக் கேட்டவுடன் பால்டரின் அம்மாவான பிரில்லா, நான்கு திசைகளிலுமுள்ள பொருள்களையும் வரவழைத்து, அவை தன்னுடைய மகனின் உயிருக்குத் தீங்கு செய்யாது என்ற உறுதியை அவற்றிடமிருந்து பெற்றார். மிஸ்ட்டெலெட்டோ என்ற சிறிய செடி மட்டும் அப்பொழுது உறுதிமொழி ஏற்கவில்லை. இவற்றைச் சேகரித்து லோகி என்ற கடவுள், பால்டரின் சகோதரனும் குருடனுமான ஹொய்டரின் கையில் கொடுத்தது. தேவர்கள் கூடிய பொழுது பால்டரின் உறுதியான சக்தியை சோதிக்க முயன்றனர். குருடனான ஹொய்டர், மிஸ்ட்டெ லெட்டோ செடியால் பால்டரை அடித்தான்; அதனால் பால்டர் மரணமடைந்தான். மரணத்தின் தேவதையான ஹேலாவுக்கு அவன் உயிர் கொடுத்தான். அந்தக் கடவுளுக்கும் பரிசளித்து மகிழ்விக்க பிறகடவுள்கள் முயன்றன.

எல்லா உயிரினங்களினுடைய கண்ணீரை அவள் பிரதிபலனாகக் கேட்டாள். கடவுள்களும் மனிதர்களும் மட்டுமல்ல. கற்கள்கூட பால்டரை நினைத்து அழுதன. அசுரன் ஒருவனின் மகள் மட்டும் அழவில்லை. அவளை வேஹலா தன் இரையாக்கினாள். விதி அவ்வாறு செயல்படத் தொடங்கியது. கோபம் கொண்ட அசுரர்கள் அஸ்கார்டைத் தாக்கி சில கடவுள்களைக் கொன்றனர். பெரிய தீ பூமியில் விழுந்து அதன் பலனாக மனித இனம் அழிந்தது. அசுரர்கள் மகிழ்ச்சியடைந்தனர். ஆனால், தெய்வீகமான ஒரு சக்தி செயலாற்றத் தொடங்கியது. அலைகளிலிருந்து ஒரு புதிய உலகம் உண்டானது. பால்டர் உள்பட எல்லா கடவுள்களுக்கும் மீண்டும் உயிர் கிடைத்தது. பால்டரின் உயிர்த் தெழுதல் உலகுக்கு மகிழ்ச்சியையும் அமைதியையும் அளித்தது. 

இந்தப் புராணக் கதையில் கூறப்பட்டுள்ள கடவுள்களைத் தான் ஸ்கான்டினேவியர்கள் வழிபட்டு வந்தனர். குடியேற்றக்காரர்களும் போர் வீரர்களும் சாகச பயணிகளுமான வைக்கிங்குகளும் இந்தக் கடவுள்களைத்தான் வழிபட்டனர். 12 ஆம் நூற்றாண்டில் கிறித்தவ மதம் ஸ்கான்டினேவியாவில் வலிமையடைந்த பொழுது இந்தப் பழைய மதம் தடை செய்யப்பட்டது.கிறித்தவர்கள், ஸ்கான்டினேவியர்களுடைய கோயில்களையும் சிலைகளையும் அழித்தனர். இதன் பலனாக ஸ்கான்டினேவிய மதமும் அழிந்துவிட்டது. 

ஸ்லாவு மதம் 

ஸலாவு மதம் அதாவது ஸ்லாவோனியர்கள் என்று வரலாற்றில் மக்கள் கிழக்கு ஐரோப்பாவிலும் சைபீரியாவிலும் வாழ்கின்றனர். இவர்களுடைய மக்கள்தொகை இருபது கோடிக்கும் அதிகம் என்று கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. ரஷியா, போலந்து குரோசிய செக்கோஸ்லோவேக்கியா, உக்ரேனியா செர்பியா, பல்கேரியா முதலிய இடங்களில் அவர்கள் வாழ்கின்றனர். இவர்கள் ஆரியர்களுடைய பிரிவினரே என்று வரலாற்றாசிரியர்கள் கூற்றுகின்றனர் ஆரம்ப காலத்தில் வடமேற்கு உக்ரைனிலும், தென் கிழக்கு போலந்திலும் ஸ்லாவுகள் வாழ்ந்து வந்தனர். விவசாயம், பூமிப் பாதுகாப்பு ஆகியவையே இவர்களுடைய தொழில். கி.பி.200க்கும் 500 க்கும் இடையில் அய்ரோப்பாவின் வடபாகங்களில் குடியேறத் தொடங்கினர். ஜெர்மனி, மோண்டினொக்ரோ, அல்பேனியா, ரஷியா முதலிய இடங்களில் நாகரிகத்தைத் தோற்றுவிப்பதில் இவர்கள் முதலிடத்தில் இருந்தனர். 

ஸ்லாவுகளை ஒரு வர்க்கம் என்று சொல்வதை விட ஒரு மொழிகுலத்தினர் என்று சொல்வது தான் சரியாக இருக்கும் என்று தோன்றுகின்றது. நடுநிலக் கடலுக்கருகில் இருந்து வட ரஷியாவரை இவர்களின் அரசுகள் இருந்தன. இவர்கள் பொதுவாக கருப்பு நிறமுடையவர்கள். வடக்கு ரஷ்யாவில் இருந்தவர்கள் வெளுப்பு நிறமுடையவர்கள். நீண்ட தலை, உருண்ட தலையுடையவர்களையும் அவர்களிடை காணலாம். கிழக்கு ஐரோப்பாவிலும் மேற்கு ஆசியாவிலும் ஸ்லாவுகள் பல நாடுகளை நிறுவியிருந்தனர். செங்கிஸ்கான் அவற்றில் பலவற்றையும் கைப்பற்றினார். கோஸ்ஸோவில் நடைபெற்ற போரில் ரஷியாவும் செர்பியாவும் தோல்வியடைந்தன. ஒயிட் மவுண்டனில் நடந்த போரில் செக்குகள் தரை மட்டமாயினர். பல்வேறு தாக்குதல்களின் பலனாக போலந்தைப் பிரிக்கவேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. ஸ்லாவுகள் இப்படி சிதறினர். முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு போலந்து, செக் கோஸ்லோவேக்கியா, யூகோஸ்லாவியா ஆகிய சுதந்திர ஸ்லாவ் நாடுகள் உருவாயின. ரஷியாவுக்குள் உக்ரைன் என்ற ஸ்லாவு குடியரசும் உருவானது. போர்களால் சிதைந்தன பல ஸ்லாவு நாடுகள். இன்று ஸ்லாவுகளுடைய தலைமையின் கீழுள்ள நாடுகள் பல்கேரியா, யூகோஸ்லாவியா, செக்கோஸ்லோவாக்கியா, போலந்து, ரஷியா ஆகியவையாகும்.

ஸ்லாவு மக்களில் பெரும் பகுதியினர் இன்று எந்த ஒரு மதத்திலும் நம்பிக்கையில்லாத நாத்திகர்களாவர். ஆனால், கம்யூனிஸ்ட் ஆட்சி வருவதற்கு முன்பு அவர்களில் பெரும்பான்மையினர் பல்வேறு கிறித்தவ மதப் பிரிவுகளில் நம்பிக்கைக் கொண்டிருந்ததைக் காணலாம். கி.பி.9 ஆம் நூற்றாண்டுக்குப் பிறகுதான் அந்த இடங்களுக்கு கிறித்துவமதம் சென்றடைந்தது. பைபிள் ஸ்லாவு மொழியில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டது. கி.பி. 988 இல் கிறித்தவ மதத்தை ஏற்றுக்கொண்ட பிறகு, ஸ்லாவு தேவர்களை வழிபடுகின்ற முறையைத் தடை செய்யப்பட்டது. ஸ்லாவு நாடுகளிலும் கிறித்தவ மதம் இதே முறையைத்தான் பின்பற்றியது. கிறித்தவர்களால் அழிக்கப்பட்ட ஸ்லாவு மதத்தைப் பற்றிய பல செய்திகளை அண்மைக் காலத்தில் ஆய்வாளர்கள் வெளியே கொண்டு வந்தனர்.

அதன்படி 'இடி மின்னல்களை உருவாக்குகின்ற ஒரு கடவுள் உண்டென்று ஸ்லாவுகள் நம்பினர். அந்தக் கடவுள்தான் உலகம் முழுவதையும் கட்டுப்படுத்துவதாகவும் அவர்கள் கருதினர். காளை முதலிய பலவகை விலங்குகளையும் அவர்கள் அந்தக் கடவுளுக்குப் பலியிட்டனர். ஆனால், அவர்களுக்கு எந்த வகையான விதியிலும் நம்பிக்கையிருக்கவில்லை. அவர்கள் எப்பொழுதேனும் விபத்தில் சிக்கி, அதிலிருந்து காப்பாற்றப்பட்டால் கடவுளுக்கு நேர்த்திக் கடன் செய்வதாக நேர்ந்தனர். விபத்திலிருந்து தப்பினால் நேர்த்திக் கடனை நிறைவேற்றவும் செய்தனர். நதிகளையும் நீர்த் தேவதைகளையும் வன தேவதைகளையும் அவர்கள் வழிபட்டனர்.

கி.பி. 945 இல் கிரேக்கர்களுக்கும் ஸ்லாவுகளுக்கும் இடையே ஏற்பட்ட உடன்படிக் கையில் அக்காலத்திலிருந்த ஸ்லாவுகளுடைய கடவுள்களில் சிலவற்றினுடைய பெயர்கள் காணப்படுகின்றன.சர்வவல்லமை படைத்த கடவுளை அவர்கள் பெருனு (Perunu) என்று அழைத்தனர். ஆனால், சாதாரண மக்கள் வொலுசு (Volusu) என்ற தேவனைத்தான் வழிபட்டு வந்தனர். கி.பி. 980 இல் கியெஃப் என்ற இடத்திலிருந்த பெருனு கடவுளின் சிலையைப் பற்றி ரஷிய வரலாறுகளில் கூறப்பட்டுள்ளது. வெள்ளியாலான தலையும் தங்கத் தாடியுமுள்ள ஒரு பெரிய மரச்சிலையே இது. இந்தக் கடவுளின் கையில் இடிவாள் காணப்பட்டது. பெருனு கோயிலில் தீயை அணையாமல் பாதுகாத்து வந்தனர். இந்தக் கடவுளுக்கு மனிதர்களையும் விலங்குகளையும் பலியிட்டனர். 988 இல் கிறித்தவ மதத்தில் சேர்ந்த பேரரசர் விளாடிமர், இந்தச் சிலையை இளக்கி குதிரையினால் இழுக்க வைத்து நீப்பர் நதியில் தள்ளினான்.

பால்டிக் ஸ்லாவுகள் பெருனுவை, பெரன்டன் (Perenden) என்ற பெயரில் அழைத்தனர். இடி, மின்னல், சொர்க்கம் ஆகியவற்றின் தேவன் என்ற இடத்தை அவர்கள் அந்தக் கடவுளுக்கு அளித்தனர். லித்வேனியன் ஸ்லாவுகளோ, அவர்களுடைய முக்கிய கடவுளை பெர்க்குன்னாஸ் (Perkunnas) என்றே அழைத்தனர். ஒக் மரம் இந்தக் கடவுளின் புனித மரமாகும். ஸ்வான்டோவிட் (Suanto vit) என்ற குதிரைக் கடவுளும் ஸ்லாவுகளுக்கு இருந்தன. அர்க்கோணா என்ற இடத்திலிருந்த ஸ்வான் டோவிட் தேவனின் சிலையில் நான்கு தலைகளையும் நான்கு கழுத்துக்களையும் காணலாம். அந்தச் சிலையின் ஒரு கையில் வில்லும் இன்னொரு கையில் தண்ணீர் குடிப்பதற்குரிய கொம்பும் குழலும் இருந்தது. சில இந்திய கடவுள்களைப் போல நான்கு ஐந்து முகங்களை உடைய கடவுள்களும் ஸ்லாவுகளுக்கு இருந்தன. ஏழு முகங்களையு டைய ட்ரிக்லாவ்தான் ஸ்லாவுகளுடைய இன்னொரு கடவுள். இவைதவிர கருங்கல்லில் செதுக்கிய பல கடவுள் சிலைகள் நதிகளிலிருந்தும் மண்ணினடி யிலிருந்தும் அண்மைக் காலத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.

சாதாரண மனிதர்கள் வழிபட்டு வந்த வொலுசு (Volusu) வை ரஷியக் கிறித்தவர்கள் ஒரு புதிய வடிவில் தோற்றுவிக்க முயன்றனர். புனித பிளாஷ்யஸ் என்ற புண்ணியவானின் வாழ்க்கையையும் வொலுசு புராணங்களையும் அவர்கள் ஒன்றாகக் கலந்தனர். வொலுசு கோயில்கள் பிளாஷ்யசின் ஆலயங்களாக மாற்றப்பட்டன. இந்தக் கடவுளை சொக்கோஸ்லோவாக்கியர்கள் வெலஸ் (Veles) என்று அழைத்தனர். அந்த நாட்டுக் கிறித்தவர்களுக்கு ரஷியாவிலுள்ளதைப் போல புதிய உருவம் கொடுக்க இயலவில்லை. அதனால் வெலசைப் பிசாசாக அவர்கள் சித்தரித்தனர்.பதினைந்தாம் நூற்றாண்டு ஆனபோது செக்கோஸ்லோவாக்யன் இலக்கியத்தில் பிசாசின் மறுபெயராக ஆகிவிட்டது வெலெஸ் என்ற சொல். கீவ் என்ற இடத்தில் தாஸ் போகு (Das bogu) என்ற கடவுளின் சிலை இருந்தது. இது சூரிய தேவனாகும். கேட்பவர்களுக் கெல்லாம் தாராளமாக அருள் வழங்குபவனே இந்தக் கடவுள் என்று எண்ணினர். ஆனால், செர்பியாவிலுள்ள கிறித்தவர்கள் இந்தக் கடவுளையும் பிசாசாகச் சித்தரித்தனர். 

பால்கன் ஸ்லாவுகளுடைய கடவுள்களில் ஒன்று ட்ரோஜனு (Trojanu) ஆகும். இந்த ட்ரோஜனு, சர்வ வல்லமை படைத்த பெருனுவின் அவதாரமென்று கருதப்படுகின்றது. ரோமானியப் பேரரசரான ட்ராஜன் (கி.பி.53-117) தான் ட்ரோஜனு என்ற கடவுளாக மாறியதாக வரலாற்றாசிரியர்கள் கூறுகின்றனர். ருமேனியா, பல்கேரியா முதலிய பிரதேசங்களை வென்று ரோமானியப் பேரரசுடன் சேர்த்தது பேரரசர் ட்ராஜன்தான். செர்னோபோக் (Zcerno boch), பியெல்போக் (Bielbog) என்ற கடவுள்களும் ஸ்லாவுகளுடைய வழிபாட்டு மூர்த்திகள்தான். 

விலாஸ் (Vilas) என்ற பெயரில் அழைக்கப்படுகின்ற தேவதைகள் ஸ்லாவுகளுடைய மதக் கற்பனைகளுக்கு வர்ணப் பொலிவை அளித்தன. மேகங்களிலும் தண்ணீரிலும் மரங்களிலும் வாழ்கின்ற அழகிகளான இந்த தேவலோகப் பெண்கள் வேட்டையாடு தலையும் நடனத்தையும் தொழிலாகக் கொண்டிருந்தனர் என்று இவர்கள் நம்பிக்கை கொண்டிருந்தார்கள். பல சமயங்களிலும் நோய்களைக் குணமாக்கவும் மனிதர்களுக்கு உதவவும் செய்திருந்த இந்தத் தேவ சுந்தரிகள் மனித உடலிலும் புகுந்து குறி சொல்வார்கள் என்று அவர்கள் கருதினர். தங்க நிறத்தலைமுடியை உடையவர்கள் இந்தத் தேவதைகள். அதில் ஒரு முடியை எவரேனும் பிடுங்கினால் அந்தத் தேவதை இறந்து விடும் என்று அவர்கள் நம்பினர். நாகம், மீன், அன்னம் ஆகியவற்றின் வடிவில் இந்தத் தேவதைகள் காட்சியளிப்பார்கள் என்று பல்கேரியர்கள் கருதினர். இன்றும் சிலர் இந்தக் கடவுள்களுக்கு நேர்த்திக்கடன் செலுத்துகின்றனர். 

ஒவ்வொரு வீட்டுக்கும் காவல் தெய்வம் உண்டென்று ஸ்லாவுகள் கருதினர். பகலில் அடுப்புக்குப் பின்னால் மறைந்திருக்கும் அந்தக் கடவுள் இரவில் வெளியே வந்து, அந்தக் கடவுளுக்காக வைத்திருக்கின்ற உணவுப் பொருள்களை உண்ணும் என்பது அவர்களுடைய நம்பிக்கை, இது இறந்தவர்களை வழிபடுகின்ற வழக்கத்தின் மறுபதிப்பாகும். இந்தக் கடவுளை இவர்கள் அழைத்ததும் 'தாத்தா' என்றுதான்.

பால்டிக் ஸ்லாவுகள் கடவுள்களை கோயில்களில்தான் வைத்திருந்தனர். அந்தச் சிலைகளின் முன்னால் விலங்குகளை அவர்கள் பலியிட்டனர். 'ராஜ்' (Raj) என்பதே அவர்கள் பரலோகத்திற்கு இட்டிருந்த பெயர். இந்தியர்களிடையே நிலவிய 'சதி' (உடன் கட்டை ஏறுதல்) வழக்கம் ஸ்லாவுகளிடையிலும் பல இடங்களில் நிலவியது. அம்மைநோய், காலரா முதலிய நோய்களுக்குக் காரணம் சில தேவதைகளே என்று அவர்கள் நம்பிக்கைக் கொண்டிருந்தனர். 

ஷாமண் மதம் 

ஷாமண் என்ற மங்கோலியச் சொல்லுக்கு புரோகித வைத்தியன் என்பது பொருள். தீய தேவதைகளை விரட்டுவதற்காகவும் நன்மையை வரவழைப்பதற்காகவும் செய்கின்ற மந்திர வாதங்களுக்கு முக்கியத்துவம் அளிக்கின்ற மத சம்பிரதாயங் களெல்லாம் ஷாமனிசம் என்று இப்பொழுது அழைக்கப்படுகின்றது. நடனமும் விருந்தும் மந்திர உச்சரிப்பும் இந்த மதங்களுடைய சிறப்புக்களாகும். எஸ்கிமோக்கள், மாவோரிகள், மங்கோலியர்கள், பாலினேஷியர்கள், அமெரிக்க இந்தியர்கள் ஆகியோரிடையில் காணப்படுகின்ற மந்திரவாதத்தில் கூறிய மதங்களெல்லாம் பொதுவாக இந்தப் பெயரில்தான் அழைக்கப்படுகின்றன. ஆனால், புத்த மதமும் இஸ்லாம் மதமும் பரவுவதற்கு முன்பு மங்கோலியாவிலிருந்து பழமையான மதம்தான் உண்மையான ஷாமண் மதம். வடகிழக்கு ஆசியாவிலுள்ள புத்த மதத்தையும் இஸ்லாம் மதத்தையும் இந்த மதம் அதிகமாகக் கவர்ந்தது. 

பொறுமை குணமுடையவர்களோ, மதுவோ மருந்தோ குடித்தால் உடனே போதைக்கு அடிமையாகாதவர்களோ தான் சாதாரணமாக ஷாமண் மதத்தில் புரோகிதர்களாக ஆனார்கள். சங்கீதமும் நடனமும் பலியும் மந்திர உச்சரிப்பும் நடைபெறுவதற் கிடை யில் குறி சொல்பவர்களைப் போல ஷாமண் புரோகிதர்கள் குறி சொன்னார்கள். உலகம் முழுவதும் கண்ணுக்கு புலனாகாத உயிர்களால் நிறைந்திருக்கின்றதென்று ஷாமண் மதத்தினர் கருதினர். நல்ல ஆத்மாக்கள் காற்றிலும் தீய ஆத்மாக்கள் பூமியிலும் வாழ்கின்றன என்பது அவர்களுடைய நம்பிக்கை. தீய தேவதைகளுக்கும் நல்ல தேவதைகளுக்கும் அவர்கள் குதிரைகளைப் பலியிட்டனர். ரத்தம் வெளியே செல்லாமலும் எலும்பு ஒடியாமலும் விலங்குகளைப் பலியிடவேண்டுமென்று புரோகிதர்கள் சொன்னார்கள். இறந்தவர்களின் ஆவிகள், சப்த (ஏழு) சொர்க்கத்தில் வாழ்வதாக அவர்கள் கருதினர்.

ரத்தத்துக்கு ஷாமண் மதத்தில் அதிக முக்கியத்துவம் அளித்தனர். ஒரு பாத்திரத்திலிருந்து ரத்தம் குடிப்பதும் நண்பனின் கையிலிருந்து ரத்தத்தைப் பருகுவதும் நட்பின் புனிதத்தன்மைக்கு அவசியமானது என்பது ஷாமண் மதத்தினருடைய நம்பிக்கை. 

மங்கோலிய ஷாமண் மதத்தை இன்று யாரும் அதிகமாகப் பின்பற்றவில்லை. புத்தமும், இஸ்லாமும் அதை எதிர்த்து அழித்தன. கிழக்கு ரஷ்யாவிலும் மங்கோலியாவிலும் அறிவியல் கல்வி பரவியதுடன் ஷாமண் மதம் ஏறத்தாழ முழுமையாகவே அழிந்து விட்டது என்று கூறலாம். 

ரோமன் மதம்

கிரேக்கத்துக்குப் பிறகு ஐரோப்பாவில் தோன்றிய புகழ்பெற்ற ஒரு பேரரசே ரோம். இத்தாலியிலுள்ள ரோம் நகரைத் தலை நகரமாகக் கொண்டு ஆட்சிபுரிந்த இந்த நாட்டின் மேற்கு எல்லை கிரேட் பிரிட்டனாகும். கிழக்கே பெர்சியா வரையிலும் தெற்கே சூடான் வரையிலும் வடக்கே ஜெர்மனி வரையிலும் இது நீண்டு கிடந்தது. கி.மு. 509 இல் எட்ராஸ்கர்களை இத்தாலியிலிருந்து விரட்டிய பிறகுதான் வரலாற்றில் அவர்கள் குறிப்பிடத்தக்க சக்தியாக மாறினார்கள். ஹானீபாலை வென்று கி.மு. 146 இல் கார்த்தேஜை கைப்பற்றியதும் அவர்கள் மத்தியதரைக் கடல் பிரதேசத்தில் பெரிய சக்தியாக வளர்ந்தார்கள். ஜூலியஸ் சீசர், மார்க் ஆன்டணி, அகஸ்டஸ் முதலிய வெற்றி நாயகர்கள் இந்தப் பேரரசின் பரப்பை அதிகரித்தனர். பிறகு 500 ஆண்டுகள் ரோம் வலிமையுடன் திகழ்ந்தது. கி.பி. அய்ந்தாம் நூற்றாண்டில் வடக்கிலிருந்து வந்த ஆக்கிரமிப்பாளர்கள் ரோமை அழித்தனர். பிறகு ரோமானியப் பேரசின் கிழக்குப் பகுதி பைசான்ரியப் பேரரசு என்ற பெயரில் சில காலம் நிலைத்திருந்தது. 

ரோமன் மதமும் நாகரிகமும் மேலைநாட்டு ரோமானியப் பேரரசின் போதுதான் தோன்றின. ஆரம்பகால ரோமன் மதச் சிந்தனைகள் அங்கே ஆட்சி புரிந்த எட்ராஸ்கர்களுக்குக் கடமைப் பட்டுள்ளன. பிறகு கிரேக்க மதச்சிந்தனைகளையும் அவர்கள் உட்கொண்டனர். கிரேக்க-ரேரமானியப் புராணங்களுக்கிடையே அசாதாரணமான ஒற்றுமையைக் காணலாம். கிரேக்கத்தின் முக்கிய கடவுளான ஸ்யூஸ் பெட்டர், ரோமை அடைந்த பொழுது ஜூபிட்டர் ஆனது. அப்பல்லோ, யிஸ்க்காலாப் பியஸ் முதலிய கிரேக்கக் கடவுள்களையும் அவர்கள் வழிபட்டனர். செரஸ்தேவன் ரோமில் டெமெட்டர் ஆக மாறியது கிரேக்கர்களுடைய அப்ரொடைட்டும் ரோமானியர்களுடைய வீனசும் ஒன்றுதான். அந்தந்தக் காலங்களில் ஆட்சிபுரிந்த ரோமானிய பேரரசர்களும் ரோமனியர்களுடைய கடவுள்கள் பட்டியலில் இருந்தனர். கி.பி.4 ஆம் நூற்றாண்டில் ரோமானியப் பேரரசராக இருந்த கான்ஸ்டன்டைன் கிறித்தவ மதத்தை அரச மதமாக அங்கீகரித்தார். ரோமன் மதத்திலிருந்த பல ஆச்சாரங் களையும் புதிய வடிவில் கிற்றித்தவ மதம் ஏற்றுக்கொண்டது. ரோமானியக் கோயில்கள் இருந்த இடத்தில் கிறித்துவ தேவாலயங்கள் உயர்ந்தன. ரோமானிய மதம் முடிவுக்கு வந்தது. 

நரின்யேரி மதம்

பழமையான மதப்பிரிவைச் சேர்ந்த ஓர் ஆஸ்திரேலிய மதம் இது. தென்கிழக்கு அவுஸ்திரேலியாவிலுள்ள ஆதிவாசிகளான நரின்யேரி (Narinyeri) களுடைய மதநம்பிக் கைகளைப் பற்றி விரிவான ஆய்வுகள் நடை பெற்றிருக்கின்றன. நரின்யேரிகளுடைய கடவுள் 'நருண்டேரி'யாகும். உலகின் மேற்குப் பகுதியில் இந்தக் கடவுள் வாழ்வதாக அவர்கள் நம்பினர். மரணத்திற்குப் பிறகு நல்ல ஆத்மாக்கள் கடலின் அடியில் உள்ள ஒரு பாதைவழியாகவும் குழிகள் நிறைந்த இடங்கள் வழியாகவும் சென்று அந்த இடத்தை அடையும் என்று அவர்கள் நம்பினர். மேலைநாட்டு மிசினரிகளுடைய மதமாற்ற முயற்சிகளில் பலனாக நரின்யேரிகளுடைய மதம் அழிந்தது. 

இங்கே குறிப்பிடப்பட்டுள்ள மதங்கள் பெரும்பாலுமே "மதமும் பகுத்தறிவும்' நூலில் சொல்லப்பட்டுள்ளவை. இவை பெரும்பாலும் “மதங்களின் அகராதிகள்" வழி சரிப்பார்க்கப்பட்டுள்ளன. 

இக்கட்டுரை கடவுளைக் கேள்விக்குள்ளாக்கும் மொழி என்ற புத்தத்தில் ஆரோக்கியசாமி அவர்கள் எழுதியது சில மாற்றங்களுடன் தரப்பட்டுள்ளது.

துணை நின்றவை 

1. சி.என். அண்ணாதுரை. எம் ஏ. மாஜி கடவுள்கள்( 1953) பாரி நிலயம். 59.பிராட்வே சென்னை- 1. 

2. மாஜி கடவுள்கள். பதிப்புரை க.அ.செல்லப்பன். (1953) பாரி நிலையம். பிராட்வே. சென்னை 1. 

3. Sergei Tokarev History of Religion. (1989) Progress Publishers. Moscow. அமலா (தமிழில்) மதமும் பகுத்தறிவும்.(2008) சூலூர் வெளியீட்டகம். கோவை 641015.

#ForgottenGods
#LostReligions
#AncientMythology
#VanishedFaiths
#MythAndHistory
#AncientDeities
#MythologyExplained
#LostCivilizations
#AncientBeliefs
#SpiritualHistory

1. vanished faiths
2. ancient deities
3. forgotten mythologies
4. ancient religions history